Το ημιορεινό, γραφικό χωριό Καρίτσα είναι σκαραφαλωμένο σε μία πλαγιά του Πάρνωνα, ανάμεσα στα τοπικά βουνά Τσούκα, Ελατιά και Ράχη Ασφάκα. Συγκεκριμένα είναι κτισμένο σε υψόμετρο 680 μέτρων και έχει περίπου 200 μόνιμους κατοίκους. Απέχει 50 χιλιόμετρα από την Σπάρτη. Η ονομασία του χωριού πιθανότατα να προέρχεται από τις λέξεις «καρυά» ή «καρυδιά».
Κατά την Επανάσταση του 1821, το χωριό συμμετείχε στις μάχες με αρκετούς αγωνιστές. Το 1825, απόσπασμα του Ιμπραήμ επιτέθηκε στη Λακωνική γη όπου έλαβε χώρα φοβερή μάχη με του Κολοκοτρωναίους στο βουνό αντίκρυ στου Αϊ-Γιάννη. Αρκετοί ήταν οι Καριτσιώτες που βοήθησαν τους Κολοκοτρωναίους σκοτώνοντας πολλούς από τους εχθρούς. Από τότε η βουνοπλαγιά ονομάστηκε «Μνήματα», πιθανόν επειδή εκεί οι Τούρκοι έθαψαν τους νεκρούς τους.
Το χωριό χωρίζεται σε δύο γειτονιές, την Δώθε και την Πέρα Γειτονιά. Στην Δώθε Γειτονιά βρίσκεται και η κεντρική βρύση του χωριού, ενώ υπάρχουν επίσης αρκετές ακόμη παλαιές πέτρινες κρήνες. Η λιθόστρωτη πλατεία της Καρίτσας (που παλαιότερα ήταν μικρό αλώνι) είναι το πρώτο που συναντά ο επισκέπτης όταν μπαίνει στο χωριό. Δίπλα από την πλατεία δεσπόζει ο πολιούχος ναός της Ευαγγελιστρίας (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου) ο οποίος κτίστηκε πριν από 100 χρόνια. Στον προάυλιο χώρο του ναού είναι κτισμένο το Μνημείο των Ηρώων, φόρος τιμής για τους χωριανούς που έπεσαν ηρωικά στους εθνικούς πολέμους. Στο χωριό υπάρχει επίσης ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και τέσσερα μικρά εξωκλήσια: ο Αϊ-Γιάννης, ο Αϊ- Νικόλαος, η Αγία Κυριακή και ο Άγιος Δημήτριος. Ένα ακόμη αξιοθέατο που ξεχωρίζει είναι το Βαθύ Πηγάδι, το οποίο έχει βάθος πάνω από 10 μέτρα και υπάρχει από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Στη Καρίτσα, ο επισκέπτης μπορεί επίσης να δει το Μεγάλο Κοτρόνι, έναν μεγάλο βράχο που στην κορυφή του έχει μία αμυγδαλιά.
Στην θέση Γούναρη, βρίσκεται το Νεραϊδάλωνο. Ονομάζεται έτσι γιατί κατά την παράδοση των Καριτσιωτών, «κείνα τα χρόνια από κει έβγαιναν και χόρευαν οι νεράιδες». Τέλος, στην περιοχή της Ζάβραινας υπήρχε μία πολύκλαδη αιωνόβια ελιά που δυστυχώς κάηκε. Ο κορμός της είχε περίμετρο 13 μέτρα και πιθανολογείται ότι βρισκόταν εκεί πριν από τα προχριστιανικά χρόνια. Ένα σύμβολο-κειμήλιο που χάθηκε αδίκως περνώντας στην αιωνιότητα της μνήμης.
