Το παραδοσιακό, ορεινό χωριό Καρυές βρίσκεται στους πρόποδες του Πάρνωνα και είναι κατάφυτο από καστανιές και καρυδιές. Είναι κτισμένο στη βορειοανατολική πλευρά του νομού Λακωνίας, στα όρια με τον νομό Αρκαδίας και βρίσκεται σε υψόμετρο 950 μέτρων. Το χωριό μέχρι το 1930 ονομαζόταν Αράχωβα. Το όνομα το έλαβε επί Φραγκοκρατίας και προέρχεται από την αρχαία Σλαβική λέξη «Rach», που σημαίνει «καρύδι».
«Το γαρ χωρίον, αί Κάρυαι, Αρτέμιδος και Νυμφών έστιν». (Παυσανίας, «Λακωνικά»). Η τοποθεσία του αρχαίου οικισμού των Καρυών εικάζεται ότι βρίσκεται στην είσοδο του σημερινού χωριού, δίπλα στο ποτάμι Δειρός. Το όνομα της αρχαίας πολίχνης, (μικρής πόλης), οφείλεται στις πολλές καρυδιές που υπήρχαν από τότε στην περιοχή. Εδώ, τελούνταν τα Καρυάτεια, ετήσια αγροτική εορτή, στην οποία τους λατρευτικούς χορούς, (προς τιμήν της Αρτέμιδος), χόρευαν παρθένες που ονομάζονταν Καρυάτιδες. Επίσης, στις Καρυές, λέγεται, πως συγκέντρωσε τον στρατό του ο βασιλιάς της Σπάρτης, Μενέλαος, πριν αναχωρήσει για την Τροία.
Οι Καρυές προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες στον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1821, ενώ δοκιμάστηκαν σκληρά κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.
Στα βορειοανατολικά του χωριού «απλώνεται» το εντυπωσιακό Δάσος των Καρυών. Εκτείνεται μέχρι την τοποθεσία Ζυγός και αποτελείται από καστανιές, καρυδιές και οξιές. Από το δάσος και από το χωριό διέρχεται το διεθνές μονοπάτι Ε4. Οι Καρυές αποτελούν το ιδανικό ορμητήριο για δραστηριότητες και αποδράσεις στον Πάρνωνα. Το χωριό, μάλιστα, διαθέτει ένα σύγχρονο και σηματοδοτημένο δίκτυο πεζοπορικών και ποδηλατικών διαδρομών.
Στις Καρυές, ο επισκέτης μπορεί να περπατήσει στα παραδοσιακά σοκάκια με τα πετρόκτιστα σπίτια και να απολαύσει τον καφέ του στην πλακόστρωτη πλατεία του Αγίου Ανδρέα με τον αιωνόβιο πλάτανο. Η εκκλησία του Αγίου Ανδρέα κτίστηκε την δεκαετία του 1960, σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο όπου βρισκόταν ο παλαιός ναός. Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Κοντά στην εκκλησία, βρίσκεται το πετρόκτιστο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο αποτελείται από δύο επίπεδα, (ισόγειο και 1ος όροφος). Το σχολείο κατασκευάστηκε το 1933 και ανατινάχθηκε, (καταστράφηκε εν μέρει), από τα Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής το 1944.
Σε ύψωμα, με υπέροχη θέα, δεσπόζει το «Ρολόι» ή «Κοινοτικό Ωρολόγιο» του χωριού. Ανεγέρθη το 1930 με δαπάνη του αείμνηστου Γεωργίου Ηλ. Ηλιόπουλου. Στις 15 Μαρτίου του 1944 το «Ρολόι» ανατίναξαν οι Ναζί, καθώς έκαιγαν το χωριό. Το 1955, στη θέση του παλαιού ωρολογίου κατασκευάστηκε, εξ ολοκλήρου από την αρχή, νέο με την σημερινή του μορφή.
Μπροστά, από το Διοικητήριο, ο επισκέπτης μπορεί να δει το Ηρώον με το Άγαλμα της Ελευθερίας σε υπερυψωμένο βάθρο, δωρεά του Ιωάννη Τουρόγιαννη. Στις πλευρές του βάθρου, αναγράφονται όλα τα ονόματα των «χαμένων τέκνων των Καρυών» από τους διάφορους πολέμους.
Το σημαντικότερο αξιοθέατο των Καρυών είναι το Μνημείο με τις Καρυάτιδες. Πρόκειται για αντίγραφα των Καρυάτιδων από την νότια πρόσταση, (προστέγασμα) του Ερεχθείου στην Ακρόπολη των Αθηνών. Το μνημείο εγκαινιάστηκε το 1983, με πρωτοβουλία του Συνδέσμου Απανταχού Καρυατών και δεσπόζει δεξιά, στην είσοδο του χωριού. Στην είσοδο του χωριού, ο επισκέπτης μπορεί, επίσης, να δει το άγαλμα της θεάς Εστίας, η οποία κρατά την φωτιά, (σύμβολο της εστίας του σπιτιού). Ακριβώς μετά την γέφυρα του ποταμού Δειρού βρίσκεται και το άγαλμα της θεάς Δήμητρας, η οποία κρατά στην αγκαλιά της στάχυα, σύμβολο της γεωργίας. Και τα δύο αγάλματα αποτελούν δωρεά του Δήμου Αθηναίων προς την Κοινότητα Καρυών. Πρόκειται για δύο από τα αγάλματα που κοσμούσαν την πλατεία Ομονοίας, στην Αθήνα, την περίοδο του Μεσοπολέμου.
Σε μικρή απόσταση από το χωριό, βρίσκεται το Σπήλαιο του Καλού, το οποίο έχει βάθος που φτάνει τα 50 μέτρα. Το σπήλαιο αναπτύσσεται σε βάθος, σε δύο κλάδους. Ο ένας είναι μονοκόμματος και έχει βάθος 10 μέτρα, ενώ ο άλλος συνεχίζει σε μικρά τμήματα με συνεχή αλλαγή κατεύθυνσης.
Τέλος, κάθε χρόνο, στις 26 και 27 Ιολίου, του Αγίου Παντελεήμονα, λαμβάνει χώρα το πανηγύρι στην κεντρική πλατεία του χωριού με ζωντανή μουσική και πλούσιο φαγητό και κρασί. Το πανηγύρι αυτό θεωρείται το μεγαλύτερο της Λακωνίας.
