Το μικρό χωριό Ασήμι βρίσκεται στο κέντρο της Λακωνίας, δυτικά των Κροκεών. Ανήκει στον δήμο Ευρώτα και είναι κτισμένο σε υψόμετρο 322 μέτρων. Το χωριό, το οποίο είναι, πλέον, εγκαταλελειμμένο, έχει, μόλις πέντε μόνιμους κατοίκους και ανήκει στα Μπαρδουνοχώρια. Σήμερα, γίνεται προσπάθεια από ελάχιστους Ασημιώτες για την αναβίωση του χωριού.
Πρωτοεμφανίζεται σαν οικισμός την εποχή του Χαλκού. Εκεί, μάλιστα, βρισκόντουσαν και τα μεταλλεία χαλκού της αρχαίας Σπάρτης. Σήμερα, στη θέση «Πεταραίηκα», υπάρχουν ερείπια των μεταλλείων, καθώς και πολλές εισόδοι στοών. Ενδεχομένως, το χωριό να οφείλει το όνομά του στα αργυρούχα κοιτάσματα του χαλκού. Μάλιστα, στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης φυλάσσονται ορισμένα ευρήματα της Προϊστορικής περιόδου, τα οποία βρέθηκαν στο χωριό.
Προ Τουρκοκρατίας, το χωριό Ασήμι βρισκόταν στο Ασπροκαμπάκι, όπου και υπήρχε μεταλλείο στον πέτρινο όγκο των Καστριών. Κατά την παράδοση, οι πρώτοι κάτοικοι που δώσανε στο χωριό το όνομα Ασήμι ήταν οι οικογένειες Γεωργούλη και Παναγάκου που ήρθαν από το χωριό Σκουτάρι το 1327. Κατά την δεύτερη Τουρκοκρατία, (1715-1821), το χωριό καταστράφηκε από τον στρατό του Ιμπραήμ δύο φορές, ενώ ο Μουσταφάς Σπαχής είχε κτίσει και έναν οχυρό πύργο όπου εκμεταλλευόταν τους Έλληνες ως εργάτες. Στην σκάλα του πρώτου ορόφου του πύργου υπήρχε φυλάκιο και πολεμίστρες, ενώ γύρω από αυτόν υπήρχαν τρεις οικίες, οι οποίες, πλέον, είναι ερειπωμένες.
Το χωριό άκμασε κατά τα χρόνια του Μεσοπολέμου, έως το 1950. Με την μετανάστευση που άρχισε το 1950, οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν. Ορισμένοι πήγαν στην Αθήνα, ενώ οι περισσότεροι εγκαταστάθηκαν στις Κροκεές.
Στο χωριό ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία της Αγίας Τριάδας, (η οποία είναι κτισμένη μετά την Τουρκοκρατία), καθώς και την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Ο ναός εσωτερικά δεν έχει διακόσμηση, διότι επί Κατοχής, (1940-1945), χρησιμοποιείτο από την οικογένεια Κονομάκου. Τέλος, στην θέση «Ποτιστικά», βρίσκεται και το πετρόκτιστο γεφύρι του χωριού.
