Χάρης Αγγάνης – Αθλητής
Ο Αριστοτέλης Γεώργιος (Χάρης) Αγγάνης (Aristotle George (Harry) Agganis) γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1929 στην πόλη Λιν (Lynn) της Μασαχουσέτης και ήταν ο μικρότερος από τα επτά αδέλφια του. Οι γονείς του, Γεώργιος και Γεωργία, ήταν Έλληνες μετανάστες από το ορεινό χωριό Λογκανίκος της Λακωνίας. Βαφτίστηκε Αριστοτέλης-Γεώργιος, η μητέρα του, όμως, τον φώναζε Άρη, από το οποίο προέκυψε το Harry. Σε ηλικία 16 ετών, απεβίωσε ο πατέρας του από πνευμονία και ενώ επιθυμούσε να εργασθεί για να βοηθήσει την οικογένειά του, τα αδέλφια του δεν το επέτρεψαν. Έτσι ο Χάρης κυνήγησε το όνειρό του που ήταν ο αθλητισμός. Ήταν ψηλός, δυνατός με «θανατηφόρο» αριστερό χέρι. Από το Λύκειο ξεχώρισε στο φούτμπολ (football) και στο μπέιζμπολ (baseball).
Στα χρόνια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης (Boston University) ήταν βασικό μέλος της ομάδας αμερικανικού ποδοσφαίρου στη θέση του αριστερού αμυντικού. Όταν υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο, το πρόσωπό του μπήκε στις συλλεκτικές κάρτες του μπέιζμπολ. Την δεκαετία του ’50 γέμιζαν τα στάδια για να τον θαυμάσουν και το όνομά του έγινε θρύλος. Έμεινε γνωστός με το παρατσούκλι «Ο Χρυσός Έλληνας» (“The Golden Greek”). Το 1952, έγινε ο πρώτος αθλητής του Πανεπιστημίου της Βοστώνης που έγινε All-America, επιλέχθηκε, δηλαδή, στους καλύτερους παίκτες κολεγίων φούτμπολ της χρονιάς στις ΗΠΑ κι έπαιξε στο All-Star game για 59 λεπτά.
Το 1953, μετά την αποφοίτησή του έπαιξε αρχικά στο Λούισβιλ (Louisvile) στη μικρότερη επαγγελματική κατηγορία Triple-A της American Association και στο τέλος της σεζόν ανακηρύχθηκε δεύτερος πολυτιμότερος παίκτης (MVP). Το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία (M.L.B.) το έκανε στις 23 Απριλίου του 1954. Το 1955, έκανε ένα πολύ καλό ξεκίνημα, αλλά στις 2 Ιουνίου, μετά από έναν αγώνα στο Σικάγο, ένοιωσε εξάντληση και πόνο στο στήθος μαζί με υψηλό πυρετό και έντονο βήχα. Μεταφέρθηκε αεροπορικώς στη Βοστώνη και μπήκε στο νοσοκομείο με πνευμονία. Απεβίωσε στις 27 Ιουνίου του 1955, σε ηλικία 25 ετών. Την κηδεία του παρακολούθησαν 30.000 άνθρωποι, ενώ 20.000 ακόμη είχαν παραταχθεί στους δρόμους από όπου πέρασε η νεκρώσιμη πομπή.
Όπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει ο βιογράφος του, Νίκος Τσιώτος: «Είχε τη δύναμη του Πύρρου Δήμα, την ταχύτητα του Νίκου Γκάλη και το ηγετικό πνεύμα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν γεννημένος νικητής». Ο Χάρης Αγγάνης δεν έχασε ποτέ την ανθρωπιά του. Όταν η ελληνική κοινότητα του Λιν οργάνωσε ένα γεύμα προς τιμήν του, αρνήθηκε να κρατήσει το ποσό που συγκεντρώθηκε και το έστειλε στο χωριό των γονιών του, στην Σπάρτη, για την αγορά αθλητικού υλικού για τα παιδιά. Επίσης, όταν του προσφέρθηκε ένα αυτοκίνητο αξίας 6.000 δολαρίων, ως δώρο αποφοίτησης, δεν το δέχθηκε και ζήτησε από το κολέγιο να δοθεί το αντίτιμο για την θέσπιση υποτροφίας για άπορους Έλληνες σπουδαστές.
Στις 11 Νοεμβρίου του 1955, η οδός Γκάφνι (Gaffney Street) στη Βοστώνη μετονομάστηκε σε οδός Χάρη Αγγάνη (Harry Agganis Way), ενώ σήμερα, έξω από το κλειστό γήπεδο του Πανεπιστημίου της Βοστώνης δεσπόζει το μπρούτζινο άγαλμα του Χάρη Αγγάνη, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε το 1995. Επίσης, κάθε χρόνο απονέμεται το Έπαθλο Χάρη Αγγάνη (Harry Agganis Award) από τους αθλητικούς συντάκτες του Νιου Ιγκλαντ (New England Sports Writers) στον καλύτερο παίκτη κολεγιακού φούτμπολ.
Το 1955, θεσπίστηκε το Ίδυμα Αγγάνη (Agganis Foundation) το οποίο διέθεσε σε μορφή υποτροφίας (Agganis’ legacy) 1,1 εκατομμύρια δολάρια σε 780 σπουδαστές-αθλητές της Βοστώνης και της Βόρειας Ακτής. Το ίδρυμα οργανώνει, επίσης, ετήσιους αγώνες γυμνασίων της ανατολικής Μασαχουσέτης στα αθλήματα του μπέιζμπολ, μπάσκετ, αμερικανικό ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο και σόφτμπολ. Τέλος, κάθε άνοιξη διεξάγεται το ετήσιο τουρνουά μπάσκετ, (Harry Agganis Basketball Tournament) στην γενέτειρα πόλη του, Λιν της Μασαχουσέτης.