Το Γεωργίτσι είναι ένα ορεινό χωριό στην βορειοανατολική πλευρά του Ταϋγέτου, κτισμένο αμφιθεατρικά, σε υψόμετρο 970 μέτρων. Πάνω από τα τελευταία σπίτια του χωριού απλώνεται πυκνό δάσος από καστανιές και σε μεγαλύτερο υψόμετρο δάσος από έλατα και μαυρόπευκα. Απέχει, μόλις, 29 χιλιόμετρα από την Σπάρτη και είναι γνωστό ως το «Μπαλκόνι του Ταϋγέτου». Λέγεται, μάλιστα, πως την ονομασία αυτή την απέδωσε ο Γεώργιος ο Α’ όταν πρωτοαντίκρυσε το μέρος. Το χωριό πήρε, πιθανότατα, το όνομά του από τον ιστορικό και λόγιο Γεώργιο Πλήθωνα ή Γεμιστό, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην περιοχή μετά από πρόσκληση των Παλαιολόγων. Υπάρχει και μία δεύτερη εκδοχή η οποία λεει πως το χωριό πήρε το όνομά του από τον άρχοντα Γεωργίτση στον οποίο παραδόθηκε η τοποθεσία ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα κατά το αποικιακό σύστημα των «Προνοιών», (σύμφωνα με το οποίο δόθηκαν εκτάσεις γης σε γόνους γενναίων Ελλήνων οικογενειών, οι λεγόμενες «πρόνοιες». Κατά τον 16ο αιώνα, το Γεωργίτσι ήταν, πιθανότατα, το μεγαλύτερο χωριό της Λακωνίας, μετά τον Μυστρά. Σε έγγραφα της Βενετίας αναφέρεται πως το 1699 επιβλήθηκε από τους Ενετούς πρόστιμο 6,687 ενετικών λιρών στο Γεωργίτσι, διότι οι κάτοικοί του αρνήθηκαν να πάνε σε εργασίες οχύρωσης του Ισθμού της Κορίνθου.
Στο Γεωργίτσι, ο επισκέπτης μπορεί να περιπλανηθεί στα στενά σοκάκια με τα παραδοσιακά σπίτια «σκορπισμένα» στις διάφορες γειτονιές. Χαρακτηριστικό των σπιτιών αυτών είναι το γεγονός πως ήταν κτισμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να χρησιμοπιούνται και ως φρούρια, (για την αντιμετώπιση των Τουρκικών επιδρομών). Αυτό, τουλάχιστον, μαρτυρούν οι δέκα με δεκαπέντε πολεμότρυπες που υπάρχουν στο καθένα. Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, το γεγονός πως το χωριό δεν πατήθηκε ποτέ από Τούρκους. Κατά την Επανάσταση του 1821, για ένα χρονικό διάστημα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης φύλαγε την μητέρα του, Ζαμπία, στο Γεωργίτσι για μεγαλύτερη ασφάλεια.
Όταν βρεθείτε στο Γεωργίτσι, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε το Δημοτικό σχολείο, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο. Αντικατέστησε το παλαιό σχολείο, (κτισμένο το 1851), από το οποίο σώζονται μονάχα κάποιοι τοίχοι. Η ανέγερση του νέου σχολείου πραγματοποιήθηκε κατά τα έτη 1925-1933 με έξοδα του Φιλεκπαιδευτικού Συνδέσμου Γεωργιτσιάνων, «Ο Σωκράτης», που εδρεύει στην Αμερική. Πρόκειται, πραγματικά, για ένα κόσμημα σπάνιας αρχιτεκτονικής. Το σχολείο είναι ένα λιθόκτιστο κτίριο, από πελεκητή πέτρα Ταϋγέτου, σε σχήμα Γ με δύο προαύλια, (αγοριών και κοριτσιών). Αρχιτέκτονας ήταν ο Αναστάσιος Μεταξάς, (1862-1937), ο οποίος υλοποίησε και τα σχέδια της αναμαρμάρωσης του Καλλιμάρμαρου Παναθηναϊκού Σταδίου. Το πανέμορφο αυτό κτίριο, στο παρελθόν, χρησιμοποιήθηκε και ως σχολείο, ειρηνοδικείο και αγροτικό ιατρείο.
Στην επάνω γειτονιά του χωριού ο επισκέπτης μπορεί να δει το Μνημείο Ηρώων των Αεροπόρων που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, ενώ στην κάτω πλατεία στέκεται το απέριττο μνημείο των πεσόντων για την περίοδο 1912-1922 και για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην είσοδο του χωριού, βρίσκεται το μαχητικό αεροσκάφος F104, ως ένδειξη τιμής από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας στους υπέρ Πατρίδος Πεσόντες Αεροπόρους. Κάθε χρόνο, προς τιμήν τους πραγματοποιείται εορτασμός, ανήμερα της γιορτής των Ταξιαρχών, (8 Νοεμβρίου). Το Γεργίτσι ξεχωρίζει και για τις πολυάριθμες βρύσες που έχει, η κάθε μία με το δικό της όνομα, όπως Τσαγκαρόβρυση, Βρύση Σκρουμπέλου, Κρύα Βρύση, Βρύση του Χάχα, Βρύση του Παράσχη, Βρύση της Αγίας Μαύρας κ.α.
Τέλος, κάθε χρόνο, στα τέλη Οκτωβρίου, διοργανώνεται στο Γεωργίτσι η Γιορτή Τσίπουρου. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στην είσοδο του χωριού, στην τοποθεσία Καρβουνόρεμα, με τα πανύψηλα πλατάνια και την ομώνυμη βρύση. Την ημέρα αυτή το τσίπουρο είναι άφθονο και συνοδεύεται από μεζέδες και φασολάδα, ενώ ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι με λαϊκή ορχήστρα.
