Το χωριό του Αγίου Κωνσταντίνου βρίσκεται ανατολικά της Αγόριανης, 17 χιλιόμετρα από το χωριό Καστόρειο. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό του Ταϋγέτου με καταπληκτική θέα, κτισμένο σε υψόμετρο 570 μέτρων.
Κατά τα Ορλωφικά, γύρω στο 1570, υπό την πίεση των Τουρκαλβανών εγκαταστάθηκαν εδώ οι πρώτοι κάτοικοι κτίζοντας έναν πολεμικό πύργο, από τον οποίο προέκυψε και το πρώτο όνομα του οικισμού, «Πυργάκι». Αργότερα, πήρε το όνομα «Ρεγκόζαινα» και το 1929 μετονομάστηκε σε «Άγιος Κωνσταντίνος». Η μετονομασία έγινε με τα εγκαίνια της ομώνυμης εκκλησίας που ανακαινίσθηκε στην θέση παλαιότερου ναού που είχε καταστραφεί. Το 1700, σύμφωνα με την απογραφή των Βενετών, (Grimani), οι κάτοικοι ήταν μόλις 14. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους το χωριό αναπτύχθηκε και η απογραφή του 1940 εμφάνιζε 429 κατοίκους.
Παρά την απομόνωσή του, λόγω της γεωγραφικής του θέσης, το χωριό αναπτύχθηκε οικονομικά και πολιτιστικά. Μεγάλο ρόλο στην ανάπτυξη αυτή έπαιξαν οι αδελφοί Δημήτριος και Σπύρος Σπαντίδος. Μετανάστες και οι δύο, (από το πρώτο μεταναστευτικό κύμα του 1910), βοήθησαν στην ολοκλήρωση σημαντικών έργων, όπως είναι το κεντρικό υδραγωγείο, το μνημείο των πεσόντων κ.α. Για την προσφορά τους αυτή, οι αδελφοί Σπαντίδου βραβεύτηκαν από το Βασιλικό Εθνικό Ίδρυμα.
