Γιάννης Μανιατάκος – Ζωγράφος, Γλύπτης
Ο ζωγράφος και γλύπτης Γιάννης Μανιατάκος γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου του 1935, στο Φλομοχώρι Λακωνίας. Το 1944, η οικογένειά του μετακόμισε στο Γύθειο και ο ίδιος φοίτησε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Γυθείου. Μάλιστα, από το δημοτικό σχολείο ακόμα οι συμμαθητές του τον αποκαλούσαν «Φειδία». Το 1965, αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Γυθείου. Σπούδασε με υποτροφία γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από όπου αποφοίτησε το 1965. Δάσκαλός του ήταν ο Γιάννης Παππάς, ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες που έδρασαν στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, στην Ελλάδα. Το 1971, ο Γιάννης Μανιατάκος διορίστηκε διευθυντής του Προπαρασκευαστικού Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου, στον Πύργο. Παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι την συνταξιοδότησή του, το 2001.
Ιδιαίτερο γνώρισμα της ζωγραφικής του είναι η απεικόνιση του βυθού και της θάλασσας. Από το 1976, άρχισε να καταδύεται σε βάθος 2-10 μέτρων και να ζωγραφίζει ολλόκληρους τους πίνακές του στον βυθό. Εξάσκησε την τεχνική της υποθαλάσσιας ζωγραφικής έως το 2015, δημιουργώντας πίνακες στο βυθό διαφόρων περιοχών, όπως την Τήνο, Άνδρο, Ύδρα, Αλόννησο και Μάνη. Τα αγαπημένα του ζωγραφικά έργα συμπεριλαμβάνουν τον «Ποσειδών», «Ήσυχο βυθό», «Ο βράχος και η Μέδουσα» και το «Βικτώρια στο Καβαλουρκό». Συνήθιζε, μάλιστα, να λέει στους μαθητές του πως, «Ο τελικός σκοπός της Τέχνης είναι τα έργα που επιτρέπουν στον θεατή, μέσω των Ορατών της φύσης, να δει και κάποια εκ των Αοράτων».
Το άλλο πάθος του Γιάννη Μανιατάκου, η γλυπτική, υπήρξε ανθρωποκεντρική και ο καλλιτέχνης ασχολήθηκε με το γυμνό ανθρώπινο σώμα σε φυσικό ή άλλο μέγεθος. Ανάμεσα σε άλλα, φιλοτέχνησε και το γλυπτό του Δημητρίου Φαληρέως (πολιτικού και περιπατητικού φιλοσόφου της αρχαίας Αθήνας) το οποίο κοσμεί την είσοδο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.
Ο Γιάννης Μανιατάκος, θέλοντας να εκφράσει την αγάπη του προς την ιδιαίτερη πατρίδα του, δώρισε έργα του στο Κέντρο Πολιτισμού της Ανατολικής Μάνης-Παλαιό Παρθεναγωγείο. Η δωρεά Μανιατάκου αποτελείται από δύο αγάλματα, έναν ζωγραφικό πίνακα της σειράς του Βυθού, καθώς και μία συλλογή σκίτσων και φωτογραφίας. Χαρακτηριστικό είναι το μπρούτζινο άγαλμα της Μανιάτισσας Μάνας, το οποίο έχει ήπια φυσική κίνηση και στα χέρια του κρατάει ένα πρόσφορο με αναγραφόμενη την φράση: «Η Τέχνη κατά της Λήθης». Ο Γιάννης Μανιατάκης είχε δηλώσει για το συγκεκριμένο γλυπτό πως: «Όλη της η ζωή ήταν προσφορά, προσφορά, προσφορά. Από το βυζί μέχρι τα πάντα. Η μάνα είναι το ιερότερο πράγμα στον κόσμο».
Ο ζωγραφικός πίνακας της δωρεάς, είναι δουλεμένος με σπάτουλα, τεχνική που ακολουθούσε ο καλλιτέχνης στα έργα του. Το μέρος όπου εμπνεύστηκε και δημιούργησε το συγκεκριμένο έργο είναι ο Πάνοργος της Τήνου, στο Καβαλουρκό.
Ο Γιάννης Μανιατάκος απεβίωσε στις 15 Φεβρουαρίου του 2017, στην Αθήνα. Ετάφη, σύμφωνα με επιθυμία του, στο χωριό όπου γεννήθηκε, το Φλομοχώρι Λακωνίας. Το 2016, οργανώθηκε μία αναδρομική έκθεση αφιερωμένη στο ζωγραφικό και γλυπτικό του έργο με τίτλο: «Από τα βάθη της θάλασσας στην ομορφιά της γυναίκας». Η έκθεση πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών του Ιδρύματος Βούρου-Ευταξία και περιελάμβανε 40 πίνακες ζωγραφισμένους στο βυθό, καθώς και 30 γλυπτά σε μπρούτζο και γύψο. Επίσης, το 2017, οργανώθηκε μία αναδρομική έκθεση στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού με τίτλο: «Πυρ, Γυνή και Θάλασσα εποίησαν την ψυχή μου». Η έκθεση περιελάμβανε ζωγραφικά έργα, έργα βυθού και αγάλματα σε μπρούτζο, γύψο και κερί, αντιπροσωπευτικά της μακρόχρονης καλλιτεχνικής του πορείας.