Το μικρό χωριό Βορδόνια είναι κτισμένο στους πρόποδες του Ταϋγέτου και απέχει 15 χιλιόμετρα από την Σπάρτη.
Η ονομασία Βορδόνια δόθηκε στο χωριό λόγω της εκτροφής κοπαδιών βοδιών που γινόταν εκεί τα παλιά χρόνια. Από την Βορδόνια καταγόταν ο Παναγιώτης Ζωγράφος, ο οποίος ήταν λαϊκός ζωγράφος και και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Χάρη στη συνεργασία του με τον Ιωάννη Μακρυγιάννη, αποτελεί θρύλο της ελληνικής τέχνης. Ο Παναγιώτης Ζωγράφος ήταν αυτοδίδακτος λαϊκός ζωγράφος και αγιογράφος της Μεταβυζαντινής λαϊκής παράδοσης. Φιλοτέχνησε εικοσιπέντε πίνακες και ο Γιάννης Τσαρούχης έχει χαρακτηρίσει τα έργα του ως «αθώα, σοφή ζωγραφική».
Η Βορδόνια είναι γνωστή για το μικρό, αλλά ιστορικό κάστρο της, το οποίο είναι κτισμένο επάνω σε έναν μυτερό βράχο που από μακριά θυμίζει μεγάλη πυραμίδα. Το κάστρο οικοδομήθηκε κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, την ίδια, περίπου, εποχή που κτίστηκε και το κάστρο του Μυστρά, (13ος αιώνας). Βρίσκεται σε περίοπτη θέση, η οποία, όμως, είναι πολύ δύσβατη για όσους θέλουν να το επισκεφθούν. Όπως και ο Μυστράς, από το 1263 πέρασε στον έλεγχο των Βυζαντινών του Δεσποτάτου του Μορέως, ενώ το 1460 παραδόθηκε στους Τούρκους, (μετά την κατάληψη του Μυστρά από τον Μωάμεθ Β’ τον Πορθητή). Οι Τούρκοι κατέστρεψαν το κάστρο, έτσι ώστε να μην χρησιμοποιηθεί ξανά. Παρ’όλα αυτά, το 1463-1471, αν και κατεστραμμένο, χρησιμοποιήθηκε στον Ενετοτουρκικό πόλεμο. Το κάστρο εμφανίζεται στις Ενετικές λίστες του 1463 και 1467 όπου σημειώνεται σαν Ενετική κτήση και μη κατεστραμμένο. Μέσα στο κάστρο υπάρχουν πολυάριθμα μονοπάτια, πολεμίστρες, καθώς και ο ναός του Αγίου Δημητρίου που κτίστηκε το 1712. Εκεί, κατά την Τουρκοκρατία βρισκόταν το νεκροταφείο της περιοχής. Τέλος, στον νότιο ορίζοντα του κάστρου υπάρχει μία σπηλιά στην οποία διέμεναν οι πρόκριτοι. Για τον λόγο αυτό η σπηλιά ονομάστηκε «Γέροντες».
