Ο οικισμός Κούνος είναι κτισμένος σε υψόμετρο 180 μέτρων και έχει 115 μόνιμους κατοίκους. Είναι αναγνωρισμένος ως παραδοσιακός οικισμός και απέχει 78 χιλιόμετρα από την Σπάρτη. Βρίσκεται πάνω από τον Κάβο Γκρόσο και ξεχωρίζει για τα πέτρινα σπίτια, τους πύργους και τα πυργόσπιτά του. Το όνομά του προέρχεται από κωνικό σωρό πέτρες, (αγνώστου εποχής), που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του οικισμού. Ο Κούνος αναφέρεται από το 1571, από τον απεσταλμένο της Βενετίας, Barbo, ο οποίος αναφέρει ως προύχοντα του οικισμού τον Γεώργιο Γερακάρη-Κοντόσταυλο.
Ο επισκέπτης, εδώ, μπορεί να θαυμάσει τις πυργοκατοικίες των Παπαδόγγονα και Τραγαρουλιάνων, καθώς και τον πενταώροφο πύργο των Δικαιόπουλων. Επίσης, στον οικισμό υπάρχει και ένα λιτό μνημείο πεσόντων σε μαρμάρινη πλάκα.
Στον Κούνο, υπάρχουν αρκετές σημαντικές Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες, καθώς και ξωκλήσια με μοναδικές τοιχογραφίες. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, (στην μικρή πλατεία), αποτελεί τον ενοριακό ναό του οικισμού και κτίστηκε το 1899. Από τις παλαιότερες τοιχογραφίες σώζονται μόνο μερικά τμήματα, ενώ οι εικόνες του τέμπλου έχουν αντικατασταθεί από νεότερες. Εξίσου σημαντικός είναι και ο μικρός Βυζαντινός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, στην είσοδο του οικισμού. Οι τοιχογραφίες, στο μεγαλύτερο μέρος τους, έχουν συντηρηθεί. Κοντά στην είσοδο, ο επισκέπτης μπορεί να δει την παλαιά καμπάνα του ναού με ανάγλυφη την χρονολογία 1831, κάτω από την παράσταση του Εσταυρωμένου Ιησού. Εξωτερικά, (στην πόρτα της εισόδου), ο ναός φέρει μαρμάρινα εντοιχίσματα αγνώστου προελεύσεως.
Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται σε μία μικρή «εσωτερική», λιθόστρωτη πλατεία. Πρόκειται για Μεταβυζαντινό ναό, για την οικοδόμηση του οποίου χρησιμοποιήθηκαν υλικά από παλαιότερο και πολύ μεγαλύτερο ναό. Μάλιστα, τα μεγάλα μαρμάρινα εντοιχίσματα που διακρίνονται στους εξωτερικούς τοίχους φέρουν θαυμάσια ανάγλυφη διακόσμηση. Ο ναός λειτουργεί περιστασιακά. Τέλος, ο επισκέπτης στον Κούνο μπορεί να δει και τα «Πεντάκια» ή εκκλησάκια των Πέντε Αγίων, τα οποία χρονολογούνται κατά τον 11ο αιώνα. Πρόκειται για κοιμητηριακούς ναούς μέσα στον χώρο του νεκροταφείου. Όπως δηλώνει και το όνομά τους, αρχικά ήταν πέντε, ενώ σήμερα, σώζονται μόνο δύο. Δυστυχώς, οι δύο αυτοί ναοί είναι παραδομένοι στην φθορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να καταστρέφονται τόσο τα ίδια τα κτίσματα, όσο και οι τοιχογραφίες τους, οι οποίες είναι έργα λαϊκού ζωγράφου.
