Το γραφικό Οίτυλο βρίσκεται 80 χιλιόμετρα νότια της Σπάρτης, κοντά στον όρμο Λιμενίου, εκεί όπου άλλοτε υπήρχε η ακμάζουσα αρχαία πόλη. Το Οίτυλο πήρε το όνομά του από τον μυθικό Αργείο ήρωα Οίτυλο, γιο του Αμφιάνακτα. Στον Όμηρο αναφέρεται ως μία από τις Αχαϊκές πόλη που κυβερνούσε ο Μενέλαος, καθώς και μία από τις πόλεις τις οποίες ο Αγαμέμνονας προσέφερε ως δώρο στον Αχιλλέα για την συμμετοχή του στην εκστρατεία της Τροίας. Από τον Στράβωνα αναφέρεται με το όνομα Βοίτυλο. Ο περιηγητής Ciriaco de’ Pizzicolli, γνωστός ως Κυριάκος από Ανκόνα, επισκέφθηκε την πόλη το 1447 μ.Χ. και φιλοξενήθηκε σε αυτήν από τον Ιωάννη Παλαιολόγο. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην πόλη υπήρχε ιερό του Σεράπιδος και στην αγορά ένα ξόανο του Καρνείου Απόλλωνα. Σήμερα, διασώζονται ερείπια αρχαίων μνημείων, καθώς και επιγραφές, ιδιαίτερα γύρω από την παραλία όπου εικάζεται πως εκεί βρισκόταν το ιερό. Υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων» και του «Κοινού των «Λακεδαιμονίων». Στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε το επίνειο της καστροπολιτείας του Μυστρά. Το 1770, αγκυροβόλησε στο Οίτυλο ο Ναύαρχος του Ρωσικού Στρατού, Θεόδωρος Ορλώφ, ο οποίος μαζί με τους Μαυρομιχαλαίους και τους Μανιάτες ξεκίνησε τα Ορλωφικά.
Το Οίτυλο είναι ένα από τα πλέον ιστορικά χωριά της Λακωνικής Μάνης, κτισμένο αμφιθεατρικά στη δυτική όχθη του φαραγγιού. Χαρακτηριστικό της περιοχής είναι οι 67 παραδοσιακοί πέτρινοι οικισμοί που μαγεύουν τον επισκέπτη, καθώς και τα δεκάδες σπήλαια με τον πλούσιο διάκοσμο. Όταν επισκεφθείτε το Οίτυλο μην αμελήσετε να επισκεφθείτε τις εκκλησίες του χωριού, η κάθε μία με την δική της ιστορία. Η εκκλησία των Ταξιαρχών βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το κέντρο του Οιτύλου, ενώ για να φτάσετε στο εκκλησάκι της Παναγίτσας, (έναν σπηλαιώδη ναό), πρέπει να ακολουθήσετε το μονοπάτι. Εντυπωσιακή είναι η θέα από τη θέση «Φρύγανο», τόσο του κόλπου του Οιτύλου, όσο και του φαραγγιού του Μυλολάγκαδου. Κατηφορίζοντας ο επισκέπτης από το παλιό καλντερίμι του χωριού συναντά την Βυζαντινή εκκλησία του Σωτήρος.
Την περίοδο 1670-1675 πολλές Οιτυλιώτικες οικογένειες μετανάστευσαν στην Τοσκάνη, στη Γένοβα και στη Κορσική. Για τον λόγο αυτό, στην πλατεία του χωριού ο επισκέπτης μπορεί να δει την ανάγλυφη πλάκα, (1990), της αδελφοποίησης του Οιτύλου με την πόλη Καργκέζε της Κορσικής. Εκεί δεσπόζει και η εκκλησία Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
