Ο μικρός οικισμός Παναγίτσα απέχει 13 χιλιόμετρα από την Αρεόπολη και 20 χιλιόμετρα από το Γύθειο. Βρίσκεται στην βόρεια πλευρά ενός λόφου, στην κορυφή του οποίου ιδρύθηκε και άκμασε η Βυζαντινή πόλη Καρυούπολις.
Η πρώτη ιστορική αναφορά του οικισμού έγινε το 1618 με το όνομα Panagia di Vacha, σε απογραφή κατά την Ενετοκρατία. Ο οικισμός πήρε το όνομα από το ομώνυμο εκκλησάκι, τα ερείπια του οποίου σώζονται κοντά στην βρύση. Η βρύση ονομαζόταν «Αυλός». Εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα, δυστυχώς, όμως, διατηρείται σε κακή κατάσταση. Από τα ερείπια της μικρής εκκλησίας ξεχωρίζει η θολωτή καμάρα του ιερού στα ανατολικά, καθώς και η τοιχοποιία, σε ύψος μεγαλύτερο του ενός μέτρου. Επίσης, διατηρείται και η είσοδος της εκκλησίας, η οποία βρίσκεται στη δυτική πλευρά.
Τέλος, από τους ντόπιους ο οικισμός ονομάζεται και Παπαδοθωμιάνικα, επειδή κατοικείται από την συγκεκριμένη οικογένεια, που είναι απόγονοι των Φωκάδων.
