Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης – Οπλαρχηγός, Πολιτικός
Ο Έλληνας οπλαρχηγός και πολιτικός γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1765 στη Τσίμοβα (σημερινή Αρεόπολη) της Λακωνίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Πέτρος Μαυρομιχάλης. Ήταν γόνος της ιστορικής Μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, έκτος και τελευταίος Μπέης της Μάνης, καθώς και πρωθυπουργός της Ελλάδος, από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος του Ελληνικού κράτους. Ο πατέρας του ήταν ο Πιέρρος Μαυρομιχάλης και η μητέρα του, ονόματι Αικατερίνη, ήταν θυγατέρα του ιατρού και ηγεμόνα της Λακωνίας, Κουτσογρηγοράκου. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ήταν το πρώτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία νυμφεύθηκε την Άννα Μπενάκη, κόρη του προεστού της Καλαμάτας, Παναγιώτη Μπενάκη, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά.
Κατά την περίοδο του διωγμού των κλεφτών, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης φυγάδευσε πολλούς προς τα γαλλοκρατούμενα Επτάνησα. Πίστευε ότι η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τους υποδουλωμένους Έλληνες να ξεσηκωθούν ήταν η Γαλλία, για τον λόγο αυτό σύναψε φιλικές σχέσεις με τον Ναπολέοντα Α’ χωρίς, όμως, να καταφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το 1814, διορίστηκε από την Υψηλή Πύλη, Μπέης της Μάνης. Στις 2 Αυγούστου του 1818, σε ηλικία 53 ετών, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στις Κιτριές από τον Καλαματιανό έμπορο, Κυριάκο Καμαρινό. Την 1η Οκτωβρίου του 1819, συνυπέγραψε το Σύμφωνο των Κιτριών (σύμφωνο συμφιλίωσης των μεγάλων οικογενειών των Μανιατών) διατηρώντας τον τίτλο του Μπέη, κατά τους τύπους, θέτοντας όλη τη Μάνη σε προετοιμασία πολέμου.
Στις 17 Μαρτίου του 1821, υψώνοντας το λάβαρο του Αγώνα στη Τσίμοβα (παλαιά ονομασία της Αρεόπολης) προχώρησε μαζί με άλλους οπλαρχηγούς στην απελευθέρωση της Καλαμάτας. Στις 25 Μαρτίου του ίδιου έτους, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης συγκρότησε τη Μεσσηνιακή Γερουσία (ή Μεσσηνιακή Σύγκλητο) με πρόεδρο τον ίδιο. Τότε εξέδωσε και την Ιστορική διακήρυξη (Προειδοποίηση) προς τις Ευρωπαϊκές Αυλές, την οποία υπέγραψαν ο ίδιος ως αρχιστράτηγος, καθώς και όλα τα μέλη της Γερουσίας. Δύο μήνες αργότερα, συμμετέχοντας στη Συνέλευση των Καλτεζών, η οποία έλαβε χώρα στην ομώνυμη μονή, εκλέχτηκε πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας.
Στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης εκλέχτηκε αντιπρόεδρος του Βουλευτικού, ενώ κατά τη διάρκεια της Επανάστασης διετέλεσε πρόεδρος της Β’ Εθνοσυνέλευσης (1823) πρόεδρος του Βουλευτικού (1823) πρόεδρος του Εκτελεστικού (1823) μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος, καθώς και μέλος του νομοτελεστικού στην Εθνοσυνέλευση του Άστρους.
Ο Πετρόμπεης πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς, της Καλαμάτας και του Άργους, καθώς και στην άμυνα του Μεσολογγίου. Κατά την διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα δύο γιοί του σκοτώθηκαν σε μάχες, οι Ηλίας και Ιωάννης Μαυρομιχάλης.
Στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, ο Πετρόμπεης αποδέχτηκε την εκλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη της Ελλάδος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεσπάσει κόντρα και το Πάσχα του 1830, ο αδελφός του Πετρόμπεη, Τζανής, ξεσήκωσε ολόκληρη τη Μάνη σε στάση κατά του Καποδίστρια. Ο Πετρόμπεης προσπάθησε να διαφύγει στη Ζάκυνθο, όμως συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ακροναυλία για εννέα μήνες. Το 1831, ο γιός του Πετρόμπεη, Γεώργιος Μαυρομιχάλης, μαζί με τον αδελφό του Κωνσταντίνο Μαυρομιχάλη, δολοφόνησαν τον Καποδίστρια. Τον επόμενο χρόνο, ύστερα από διαταγή του Αυγουστίνου Καποδίστρια, ο Πετρόμπεης αποφυλακίστηκε.
Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Συγκεκριμένα, διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής. Τιμήθηκε, επίσης, με τον βαθμό του αντιστρατήγου. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης του έθνους δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο» που βρίσκεται στο χωριό Δαφνί της Λακωνίας. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης απεβίωσε στις 17 Ιανουαρίου του 1848, στην Αθήνα και κηδεύτηκε με τιμές αντιστρατήγου εν ενεργεία. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.