Κωνσταντίνα Ζαχαριά – Αγωνίστρια του 1821
Τις λιγοστές πληροφορίες που έχουμε για την ζωή της Κωνσταντίνας Ζαχαριά τις οφείλουμε στον Γάλλο περιηγητή και ιστορικό Φρανσουά Πουκεβίλ (Francois Pouqueville). Η Κωνσταντίνα Ζαχαριά γεννήθηκε στη Λακωνία και ήταν κόρη του φημισμένου κλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Ο Ζαχαριάς βρήκε το θάνατο στις 20 Ιουλίου του 1805, καθώς ανέβαινε τη σκάλα στον πύργο του Κακέα.
«Σκοτώσανε το Ζαχαριά τον πρώτο Καπετάνιο,
που ήταν κολώνα στο Μωριά και φλάμπουρο στη Μάνη...»
Η Κωνσταντίνα μεγαλώνοντας ορκίστηκε να εκδικηθεί για τη δολοφονία του πατέρα της, έτσι όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, η νεαρή κοπέλα (που ήταν περίπου 22 ετών) αποφάσισε να φτιάξει ένα δικό της ένοπλο σώμα, το οποίο αποτελείτο από 500 άνδρες και γυναίκες. Μάλιστα, είχε και δικό της λάβαρο, μια σημαία «λευκού χρώματος με κυανόν σταυρόν». Όταν κηρύχθηκε η επανάσταση στη Μάνη, οι Οθωμανοί της περιοχής έφυγαν και πήγαν στην Τριπολιτσά για να προστατευτούν. Τότε, οι Μανιάτες τους κατεδίωξαν και η Κωνσταντίνα Ζαχαριά (μαζί με άλλες γυναίκες) συμμετείχε στις συγκρούσεις. Συγκεκριμένα, η Κωνσταντίνα κατεδίωξε τους Οθωμανούς μέχρι το Μυστρά όπου βρήκαν καταφύγιο στο κάστρο. Στη συνέχεια, κατέλαβε το χωριό Λεοντάρι (στο νομό Αρκαδίας) σκότωσε τον Οθωμανό διοικητή, έβαλε φωτιά στο σπίτι του και κατέβασε την ημισέληνο από τα τζαμιά, τα οποία και έκαψε.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στη μαρτυρία του Άγγλου περιηγητή Μπλακουάιαρ, ο οποίος τη συνάντησε πριν το 1825, στη Γαστούνη. Σε αυτόν αποκάλυψε πως είχε πάρει μέρος στην πολιορκία της Πάτρας, όπου και τραυματίστηκε. Έτσι, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γαστούνη προκειμένου να αναρρώσει. Όταν ο Μπλακουάιαρ την ρώτησε τί σκόπευε να κάνει από εκεί και μετά, η ίδια αποκρίθηκε με αποφασιστικότητα πως: «Θα ξαναγυρίσω στο πόστο μου και θα πολεμήσω ώσπου να χαθεί κι ο τελευταίος Τούρκος από τον Μοριά». Τέλος, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η Κωνσταντίνα Ζαχαριά πήρε μέρος στη Μάχη του Διρού (1826) καθώς και στην πολιορκία της Μεθώνης και της Κορώνης.